Starożytni Grecy natomiast zajęli się naukowym definiowaniem szczepów winnych, technik uprawy oraz ustanowili święto na cześć boga wina - Dionizosa. Greckie wina musiały być bardzo słodkie i mocne. Dodawano do nich wody morskiej, żeby uzyskać kwasowość albo miodu, aby spotęgować słodycz. Dla Greków wino stanowiło przede wszystkim element kulturowy. Dopiero Starożytni Rzymianie zorientowali się, że napój ten może być lukratywnym przedmiotem wymiany handlowej. Zaczęli też opisywać wina i ich zalety jakościowe, wprowadzili pojęcie mikrostrefy - małego obszaru, o specyficznym klimacie, gdzie rodzą się jakościowe wina. Rzymianie produkowali wina w centralnej i południowej części Imperium. Dodawali do nich owoców i przypraw - conditum, uzyskując mocne, smakowe wina. Wraz z upadkiem Cesarstwa Rzymskiego i rozwojem chrześcijaństwa, wino stało się napojem sakralnym a klasztory zakonne ośrodkami upraw winorośli i produkcji wina. W Średniowieczu wino stało się źródłem przyjemności picia, Benedyktyni stworzyli prawdziwą szkołę metod produkcji tego napoju. W wieku siedemnastym i osiemnastym we Francji rozpoczyna się na szeroką skalę produkcja jakościowych win. W regionie Szampanii, mnich o nazwisku Dom Perignon odkrywa metodę fermentacji wina w butelce, która stanie się podstawą produkcji szampana. Francuzi narzucają reszcie świata własne zasady prowadzenia
winnegobiznesu.
Postęp dziewiętnastowiecznej nauki oraz naukowe odkrycie przez Ludwika Pasteura zasad fermentacji przyczynił się ostatecznie do rozwoju tego sektora. Pojawiło się jednak realne zagrożenie w postaci choroby winorośli, zwanej filokserą, która wyniszczyła pod koniec tego samego stulecia prawie całość upraw europejskich. Aby ratować się przed nią, ocalałe sadzonki europejskie sadzono na podkładach amerykańskich, odpornych na zarazę. Tym sposobem ocalono bogactwo szczepów Starego Kontynentu. Co ciekawe, odporne na filokserę okazały się Nebbiolo i Barbera, które po dziś dzień rodzą wspaniałe, wielkie wina. Obecnie kraje, gdzie produkuje się najwięcej wina to Francja i Włochy, które zamieniają się prymatem w zależności od roku. To natomiast co wyróżnia wina włoskie, to ich różnorodność. Żaden inny kraj na świecie nie może poszczycić się takim bogactwem enologicznym. Istnieje tutaj ponad 600 gatunków autochtonicznych, specyficznych dla danego regionu, a czasem nawet jednej strefy bądź miasteczka. Oto niektóre przykłady z podziałem na regiony i nazwy szczepów autochtonicznych:
Piemont - Nebbiolo (wina o nazwie Barolo i Barbaresco), Barbera, Dolcetto, Grignolino, Freisa, Brachetto,Pelaverga, Moscato d`Asti, Timorasso, Erbaluce di Caluso
Toskania - Sangiovese i jego odmiany (wina o nazwie Chianti, Brunello di Montalcino, Vino Nobile di Montepulciano), Vernaccia di San Gimignano
Veneto - Glera (wino o nazwie Prosecco), Garganega (wino o nazie Soave), Lugana
Friuli - Tocai Friulano, Picolit
Trentino Alto Adige - Schiava Gentile, Lagrain, Gewürztraminer, Marzemino, Teroldego Rotaliano
Campagna - Fiano, Greco di Tufo, Aglianico
